Contemplatie
Het is niemand ontgaan, het is december, de maand van contemplatie. Tenminste, dat is bij mij een woord dat de boventoon voert. En niet alleen het woord contemplatie voert de boventoon, het is ook wat ik daadwerkelijk doe, contempleren.
Pad
Weer bijna een jaar voorbij, en wat is dat weer ontzettend snel omgevlogen! Allemaal superleuke dingen op mijn pad gekomen en absoluut heel grote stappen gezet het afgelopen jaar. En het is nog niet voorbij!
Chinees
Zeker niet als je het Chinees bekijkt, en die ‘afwijking’ lijkt er bij mij wel in te zitten. De Chinese jaartelling loopt anders dan de Westerse, dus die gaat nog door tot begin februari. Het heeft me tot op heden geen windeieren gelegd om zo nu en dan de Chinese benadering in te zetten. Ik zei laatst nog gekscherend, ik denk dat ik in een vorig leven Chinees ben geweest.
Wu wei
En zo komen er feitelijk ook weer twee dingen bij elkaar contemplatie en Chinees en die brengen mij tot mijn lijfspreuk: Wu wei – doen door niets te doen. Velen zullen dit al eens terug hebben zien komen op mijn site en degenen die mij persoonlijk kennen, weten dat ik dit zelfs voor het leven heb vastgelegd op mijn eigen arm.
Prikkels
In tijden van contemplatie, is het juist heel erg van belang om niets te doen. Anders lukt het namelijk niet om te contempleren. Daarvoor moet je jezelf afsluiten van de wereld. Dus even alles uit, tv, radio, internet, deurbel. Even niets. Letterlijk alle prikkels buitensluiten.
Inspiratie
En contempleren doe ik dus niet alleen maar aan het einde van het jaar. Juist niet! Ik doe dat wanneer ik inspiratie zoek voor de organisatie van een evenement, maar ook als ik ideeën nodig heb voor een workshop. Of als ik het gevoel heb een kunstwerk te moeten creëren. En dat laatste gaat vaak samen. Hand in hand. Schilderen en voelen en daarmee nadenken.
Uniek
Door even de tijd te nemen voor mezelf, kom ik vaak tot de beste, mooiste en spannendste ideeën.En dat maakt mijn werkwijze daarom ook zo uniek. Ik weet hoe ik moet doen, door juist niet te doen. Niet als een malle maar door te gaan, maar zo nu en dan pas op de plaats te maken en de inspiratie tot mij te laten komen.
Assertief
En het leuke is, iedereen kan dit! En we roepen het zó vaak, hè lekker, even niks. Waarom doen we dat dan niet veel meer, als we het zo lekker vinden? Waarom laten we ons zo leven door het leven? En nemen we niet meer de regie in eigen hand? We zijn zo ontzettend assertief, maar we laten ‘het leven’ wel bepalen wat we doen?
Contradictie
Naar mijn idee is dat een contradictie in terminus. Klopt niet! Is echt iets wat heel erg tegenspreekt. Waarom zo druk zijn met alles maar te plannen? Zelfs te plannen wanneer we niet gaan plannen?
Plannen
Ik had het daar een tijdje terug nog met een vriendin over. Zij en ik hadden min of meer afgesproken om in onze vakantie juist geen plannen te maken. Het ging mij erg goed af, zo goed zelfs, dat ik besloot dat door te voeren. Natuurlijk zijn er zaken die je móet plannen, zeker werk gerelateerd. Maar er is zoveel dat helemaal niet hoeft!
Vakantie
Die vriendin en ik spraken elkaar recent weer en ze vroeg me naar m’n plannen voor de komende tijd. Ik zei, geen idee! Ze keek me niet begrijpend aan voor een paar tellen en zei vervolgens, jij bent na je vakantie gewoon doorgegaan!
Vrolijk
Juist! Het beviel mij zo goed om niet constant alles vol te plannen, ik werd er een stuk vrolijker van. In tegenstelling tot daarvoor, een periode waarin ik dacht vooral heel erg gelukkig te worden van leuke dingen in het vooruitzicht..
Spontaniteit
De spontaniteit die er is nu is bij de dingen die onderneem, is zo verfrissend en geeft me zoveel energie. Dat ik dat niet eerder heb bedacht. Voor mij is het echt een eye-opener geweest.
Inzichten
Maar tot dit soort inzichten, kan je dus alleen maar komen als je zo nu en dan de tijd neemt voor contemplatie. En nee, dat hoef je niet te plannen, want dan ga je alweer.Je merkt snel genoeg wanneer het zo ver is. Dat moment dient zich steeds duidelijker aan. Je gaat de signalen herkennen.
To do
Vandaag had ik zo’n moment. Mijn to-do-lijstjes konden niet meer bijhouden wat ik allemaal te doen had. Het liefst zou ik boodschappen doen, terwijl ik de douche stond te schrobben, terwijl mijn voeten de boekhouding deden en mijn hoofd nog de nieuwe ideeën voor workshops uit aan het denken was.
Redding
Dat kan niet! Dus mijn suppoostdienst bij het Kunstenlab was weer eens mijn redding. Naast het ontvangen en te woord staan van de bezoekers, kon ik even pas op de plaatsmaken. Even bezinning, contemplatie.
En wat is de eerste ‘beloning’? Weer een nieuw blog om te mogen delen.
Contact
Ben jij nou benieuwd of het ook wat voor jou is? Of ik je kan helpen om ruimte te maken voor contemplatie (omdat je iets moet organiseren, maar veel meer baat hebt bij niets doen)? Bel of mail mij dan!
Eén antwoord op “Contemplatie”